vrijdag 10 februari 2017

los ingeslagen 242



11 april 2002

Op mijn terugweg van De Slegte zie ik Sam IJsseling en Jean-Pierre Rondas in de stad rondkuieren. (…)

*

(…)

*

De verhuizing van de boeken van beneden, waar ze ten onder gingen aan vuil en stof, naar boven heeft de allure van een reddingsoperatie.

*

(…)

*

Gisteravond zag ik op tv voor het eerst een documentaire over de hippiecultuur waarin onomwonden werd gesteld dat die lui er duchtig op los spoten, slikten, snoven en neukten. Meestal hangt er over dat onderwerp een waas van vergoelijking en half nostalgische, half meewarige verwondering.

*

(…)


12 april 2002

Werken, boodschappen… Alles zonder haast, in vakantiestemming.

*

(…)


13 april 2002

(…)


14 april 2002

(…)


15 april 2002

Om half drie wakker door de hond, en om half vier, met een verstoorde spijsvertering van het te veel eten gisteravond, aan de keukentafel met Joyce en mijn laptop, om mijn dagboeknotities aan te vullen.

*

(…)

*

Casanova stelt de mannelijke begeerte zonder schroom of schaamte voor als een autonoom functionerende derde waarmee rekening dient te worden gehouden, die moet worden gedoogd of ingewilligd, die moet worden bestreden, enzovoort… – en niet als een vreselijke kracht waarover de man zich hoort te schamen en waardoor de vrouw zich geschandaliseerd weet.

*

(…)

*

Ik rijd naar Beernem voor een werkvergadering bij M., en eens te meer moet ik de vaststelling maken dat de verplaatsing echt de moeite niet waard was.

*

(…)

*

(…)


16 april 2002

Mijn computer is gehacked. Veel gedonder en tijdverlies. D. helpt me uit de nood, tot laat ’s avonds.

*

(…)


17 april 2002

(…)


18 april 2002

De vertaling van het jaarboek van (…) is papegaaienwerk maar werk.

*

(…)


19 april 2002

(…)

*

Het zijn rotdagen: P. loopt gestresseerd rond omwille van de werken in huis en de moeilijkheden op haar werk (…); allerlei apparaten laten het afweten: afwasmachine, computer…, de auto ook; we zitten financieel in de knoei door toedoen van wanbetalers; ik moet papegaaienwerk verrichten; de kinderen ‘presteren’ ondermaats op school (ik betrap er mijzelf op dat ik de aanhalingstekens plaats omdat ‘presteren’ nu eenmaal niet meer politiek correct is – maar godverdomme, waarom geef ik zo gemakkelijk toe aan die dictatuur van het ‘politiek correcte’ (en waar komen díe aanhalingstekens dan weer vandaan?)); (…)

*

Ik stop de lectuur van Proulx’ Scheepsberichten op bladzijde 183. Het is ongewoon dat ik de beslissing om de lectuur van een boek te staken zo lang uitstel, maar deze roman van Proulx kwam nooit verder dan de belofte die hij voortdurend leek in te houden. Als die belofte echter halfweg nog in het geheel niet is waargemaakt, heb je het recht om de auteur niet langer krediet te geven: hij (in dit geval zij) heeft niet het recht je zó lang aan het lijntje te houden. (…)

*

(…)