11 april 2002
Op mijn terugweg van De Slegte zie ik Sam IJsseling en
Jean-Pierre Rondas in de stad rondkuieren. (…)
*
(…)
*
De verhuizing van de boeken van beneden, waar ze ten onder
gingen aan vuil en stof, naar boven heeft de allure van een reddingsoperatie.
*
(…)
*
Gisteravond zag ik op tv voor het eerst een documentaire
over de hippiecultuur waarin onomwonden werd gesteld dat die lui er duchtig op
los spoten, slikten, snoven en neukten. Meestal hangt er over dat onderwerp een
waas van vergoelijking en half nostalgische, half meewarige verwondering.
*
(…)
12 april 2002
Werken, boodschappen… Alles zonder haast, in
vakantiestemming.
*
(…)
13 april 2002
(…)
14 april 2002
(…)
15 april 2002
Om half drie wakker door de hond, en om half vier, met een
verstoorde spijsvertering van het te veel eten gisteravond, aan de keukentafel
met Joyce en mijn laptop, om mijn dagboeknotities aan te vullen.
*
(…)
*
Casanova stelt de mannelijke begeerte zonder schroom of
schaamte voor als een autonoom functionerende derde waarmee rekening dient te
worden gehouden, die moet worden gedoogd of ingewilligd, die moet worden
bestreden, enzovoort… – en niet als een vreselijke kracht waarover de man zich
hoort te schamen en waardoor de vrouw zich geschandaliseerd weet.
*
(…)
*
Ik rijd naar Beernem voor een werkvergadering bij M., en
eens te meer moet ik de vaststelling maken dat de verplaatsing echt de moeite
niet waard was.
*
(…)
*
(…)
16 april 2002
Mijn computer is gehacked. Veel gedonder en tijdverlies. D.
helpt me uit de nood, tot laat ’s avonds.
*
(…)
17 april 2002
(…)
18 april 2002
De vertaling van het jaarboek van (…) is papegaaienwerk maar
werk.
*
(…)
19 april 2002
(…)
*
Het zijn rotdagen: P. loopt gestresseerd rond omwille van de
werken in huis en de moeilijkheden op haar werk (…); allerlei apparaten laten
het afweten: afwasmachine, computer…, de auto ook; we zitten financieel in de
knoei door toedoen van wanbetalers; ik moet papegaaienwerk verrichten; de
kinderen ‘presteren’ ondermaats op school (ik betrap er mijzelf op dat ik de
aanhalingstekens plaats omdat ‘presteren’ nu eenmaal niet meer politiek correct
is – maar godverdomme, waarom geef ik zo gemakkelijk toe aan die dictatuur van
het ‘politiek correcte’ (en waar komen díe aanhalingstekens dan weer
vandaan?)); (…)
*
Ik stop de lectuur van Proulx’ Scheepsberichten op bladzijde 183. Het is ongewoon dat ik de
beslissing om de lectuur van een boek te staken zo lang uitstel, maar deze
roman van Proulx kwam nooit verder dan de belofte die hij voortdurend leek in
te houden. Als die belofte echter halfweg nog in het geheel niet is
waargemaakt, heb je het recht om de auteur niet langer krediet te geven: hij
(in dit geval zij) heeft niet het recht je zó lang aan het lijntje te houden. (…)
*
(…)
