woensdag 1 februari 2017

de winter van 2017 – 15



Ik lees dat de voormalige Sovjetpresident Michail Gorbatsjov waarschuwt voor een wereldoorlog. Ik lees dat volgens Michael Moore in de VS een sluipende staatsgreep aan de gang is. Ik hoor en lees te allen kant onrustbarende berichten. Vanmorgen nog. Iemand voorspelt een spoedige terreurdaad in de VS, een nieuwe versie van de Reichstagbrand waarmee in Duitsland de nazi’s complotteus hun macht consolideerden.

En wat doe ik? Ik zit in de echoput, Facebook genaamd, en zie en hoor voor en tegen heen en weer toeteren – allemaal meninkjes die schreeuwen om het eigen grote gelijk. En het haalt niets uit. Uiteraard haalt het niets uit. Ook dáár wordt voor gewaarschuwd. Er wordt opgeroepen om áctie te ondernemen, om op straat te komen. Om wat te doen of te bereiken? – dat is niet duidelijk. Maar het is in elk geval beter dan dat delen van berichten over Toupet. Die heeft niets liever, als zakenman weet hij uiteraard dat ook slechte reclame reclame is. Hoe meer er getwitterd en getweet en geretweet wordt, en gekwikt en gekwaakt, en extreme presidentiële besluiten in no time tot holle signifiants vermorzeld, des te meer er wordt gepolariseerd – wat die maffieuze entourage beter uitkomt. Verdeel en heers anno 2017.

Maar is zwijgen een optie? We kunnen proberen hém dood te zwijgen. Als we dat heel hard proberen lukt het misschien. Een mediatieke moord. Maar door wie wordt hij dan vervangen? Want zoveel is duidelijk: hij heeft zich inmiddels omringd door de goorste en meest meedogenloze bedieners van de handpop die hij in feite is. Enfin, hij heeft zich niet omringd. Daar zullen we zélf voor gezorgd hebben, dat ze daar staan en hij vóór hen, om met zijn goudblonde haarstuk het volk te verlakken. Het domme, dwaze, onbeholpen volk dat meejoelt omdat de ondergang die hij hun voor de neus houdt duidelijker is en dus aanlokkelijker dan de ondergang die aan de einder opdoemt en die ons allemaal zal opslokken als we niet nu, meteen, tout de suite, onze levens radicaal veranderen – en dat willen we niet, nietwaar?

Boeiende, verwarrende, cruciale tijd. Ik ga Het complot tegen Amerika eens herlezen. En me dan eindelijk ook eens vastbijten in 1984.