Dag Pascal,
Je maakt een interessante analyse over Google street view, ik deel ook voor het grootste stuk je eindconclusie, maar wil wel reageren op de laatste alinea van je tekst.
Dat mensen zich interessanter willen voordoen dan ze zijn (m.b.t. het ongevraagd gefotografeerd worden), ik vind dat eigenlijk een straffe uitspraak.
En onwillekeurig maak ik de omgekeerde redenering: is het niet de fotograaf die interessant wil doen door onbekenden te fotograferen?
Ik zou niet moeten weten dat een mij onbekende fotograaf ongevraagd een foto van mij op zijn website of blog zou zetten.
Je zal maar eens toevallig op een foto van jezelf stoten op een jou onbekende site. Of een vriend die je attendeert op die foto.
Foto '2693' vind ik wat dat betreft niet echt gepermitteerd. Op full screen is die vrouw perfect herkenbaar. Een raar gegeven, vind ik.
Is het interessantdoenerij om de fotograaf aan te spreken die mij ongevraagd mee op zijn foto zet? Ik vind van niet.
Ik zou alleszins met die man in gesprek gaan en hem vragen naar zijn redenen om mij te fotograferen.
Foto '2696' vind ik veel 'onschuldiger', die man is onherkenbaar, '2691' vind ik heel mooi, maar waarom die man erop staat is mij niet duidelijk en ik zou graag weten wat hij ervan zou denken als hij wist dat hij op jouw blog prijkt. '2686' is natuurlijk geen probleem..
Wel kan ik die foto's eenvoudig downloaden en ze op mijn beurt ergens op internet gooien.
Net zoals ik de Facebookfoto's van mijn vrienden kan downloaden. Die laatste bedenking spreek ik weleens uit tegen bepaalde vrienden en dan kijken ze toch altijd raar op, alsof ze daar nooit bij stilgestaan hebben. Ze vinden dat alleszins een onaangenaam idee.
Gisteren toonde ik geheel toevallig foto '2686' aan mijn moeder: "Kijk mama, de vriendin van Pascal." - "Oei, da's geen flatterende foto."
En ze vroeg zich ook af waarom jij die op internet zet, een logische vraag van iemand die jouw blog niet opvolgt en jou nauwelijks kent.
Onwillekeurig vormen mijn moeder en ik ons een (oppervlakkig) oordeel over S. en over jou als fotograaf.
Vreemd, niet?
Het wil nu lukken dat ik op mijn blog net zelf een brief geschreven heb aan 'Rudi de cd-verkoper'. Daarin beschrijf ik hem ongevraagd als een verlegen man.
Ik heb daarvoor geen toestemming gekregen, noch heb ik om toestemming gevraagd, maar Rudi weet wie ik ben, hij is voor mij geen onbekende.
Daarom noem ik hem ook Rudi, maar ik noem niet de naam van zijn winkel, want dat zou voor mij dan weer raar aanvoelen, alsof ik hem toch nog die anonimiteit gun.
Mocht ik hem helemaal niet kennen dan was het overigens 'de man' in 'de winkel'.
Nu weten enkele Leuvenaars over wie ik het heb, andere mensen wellicht niet.
Het visuele aspect zet de mensen toch meer in hun blootje dan de beschrijving met woorden, of is dat echt een ingebakken idee dat niet klopt?
Ik ben hoe dan ook van mening dat de fotograaf die ongevraagd onbekenden fotografeert zich meer bezondigt aan interessantdoenerij, dan de gefotografeerde die daar aanstoot aan neemt.
A.
