Dag 581 vVH&C

090330 – Vreemd, of toch niet, dat ik nu al een paar maanden op verschillende plaatsen, los van elkaar, verwijzingen aantref naar datzelfde Het boek der rusteloosheid van Fernando Pessoa. Alsof er van alle kanten aan me wordt getrokken om het te herlezen. Er is natuurlijk de roman Nachttrein naar Lissabon van Pascal Mercier, die bijwijlen een lange hommage aan Pessoa’s boek lijkt of er toch minstens zwaar door is beïnvloed. JWL leek er zich een tijd geleden in te zullen verdiepen. Recent verscheen de dichtbundel Boekhouder van het rusteloze van Norbert De Beule, dat structureel en inhoudelijk helemaal aan Het boek der rusteloosheid is opgehangen. Ik meen mij te herinneren dat Siri Hustvedt het boek vermeldt in Het verdriet van een Amerikaan. Koen Peeters heeft het erover in zijn Grote Europese roman – ik vind nu die passage niet meteen terug, maar ik denk niet dat ik daarmee een essentieel citaat mis. En Luuk Gruwez citeert Pessoa in zijn Gedichtendagessay Pizza Peperkoek. ‘Ieder van ons is meerdere anderen, is velen, is een uitgebreide reeks zichzelven. […] In de uitgestrekte kolonie van ons zijn bevinden zich lieden van velerlei soort, die verschillend voelen en verschillend denken.’ Ik zal de multipele uitnodiging maar aanvaarden, zeker?