241025
OF JANÁČEK
Tijdens het fietsen luister ik draadloos en statusverhogend naar vroege strijkkwartetten van Beethoven. Of is het Leoš Janáček? U ziet, ik ben een leek. Ik neem er de soms scherpe uithalen van de viool voor lief bij aangezien ik vind dat de sfeer waarin de muziek mij onderdompelt wonderwel past bij het ochtendlijke landschap, met mensvormige nevelslierten boven het kanaalwater en bladverliezende populieren aan de overkant.
Uitgerekend op het moment dat ik hierover, flink doortrappend op mijn weg naar Oostende, aan het mijmeren ben, wordt mijn innerlijke rust wreed verstoord: telefoon!
Hallo?
Blijkt het een callcenter te zijn, misschien wel ergens in India of Singapore, namens Telenet. Of ik tevreden ben met de geleverde diensten, willen ze daar dringend weten. Kijk, dat zijn momenten dat ik betreur dat een telefoontoestel geen bakelieten hoorn meer heeft, die je dan wellustig in de haak kunt pleuren. Even overweeg ik die mevrouw – het is dit keer een mevrouw, maar ik heb ook al mijnheren gehad die ongeïnteresseerd informeren naar mijn telefoon- of energiegebruik – even dus overweeg ik dat ik die mevrouw van een gepeperd antwoord zal voorzien, iets in de trant van zou u misschien geen carrièreswitch overwegen en bijvoorbeeld in de zorg gaan werken of zo in plaats van daar de godganse dag mensen te ambeteren, maar ik overwin deze aandrang. Ik scheep het mens af met wat nietszeggende vriendelijkheid en keer terug naar Beethoven, of Janáček, en vervolg mijn weg westwaarts, tussen de mensvormige nevelslierten, richting Oostende.
