Het terras van het onvolprezen café De Vriendschap, waar we op zondagvoormiddag bij warm weer na een fietsritje van een kilometer of zestig, tachtig als echte flandriens met een consumptie onze calorieverbranding compenseren, ligt er coronaverlaten bij. Gelukkig hebben de stadsdiensten de uitvalsweg al van kerstversiering voorzien. Dat is een troost en het doet me denken aan X., die ik niet persoonlijk ken (maar ik heb het van Y.), die steevast, of het nu november is of augustus of nog maar maart, de vraag hoe het met hem is enthousiast maar ook cynisch beantwoordt met: ‘Uitstekend, het is bijna Kerstmis!’
