Nadrukkelijkheid vermijden is een moeilijke aangelegenheid.
De blik mag niet meteen op het detail vallen dat de hele foto betekenis
verleent, eventueel grappig maakt – maar het kan ook om een ander ‘effect’ gaan
–, het mag ook niet te lang duren vooraleer je ziet wat de fotograaf heeft
willen tonen. Dan is de foto: te ‘vergezocht’. Het ideaal is een lichte
verwarring, een kortstondige aarzeling tijdens dewelke je je afvraagt waar het
nu eigenlijk om te doen is. En dan, ja dan zie je het en komt de glimlach of de
ontroering of de betovering of wat dan ook. In die kortstondige verschuiving
van perspectief, dat eventjes zoeken, borrelt een energie op waardoor de foto kan
sprankelen.
We dachten dat het de fotograaf om die mensen te doen
is die daar in het zonlicht naderen in een smalle, oplopende straat – maar wat
kan daar nu de bedoeling van zijn? Waarom wil de fotograaf dit laten zien? En pas
dan zien we dat andere en komt het begrip.
De foto staat of valt met de juiste spanning tussen eerste
indruk en inzicht. Het mag niet evident zijn, maar het mag ook niet te lang
duren: de foto moet eventjes zijn geheim bewaren, om het dan prijs te geven.
Laon (F) – 080525
