Het bestáát (24)

080902 – Het wérkt! Niet eerder dan na eerst ettelijke keren met een opgeofferd rolletje bij klaarlichte dag te hebben geoefend eindelijk in de donkere (bad)kamer, op de tast: een volgeschoten middenformaat op de spoel, de spoel in de container, het vooraf geprepareerde mengsel van water en ontwikkelaar op min of meer de voorgeschreven temperatuur erbij. En dan: schudden maar, zes minuten. Daarna het mengsel van water en ‘stopper’, een minuutje schudden, en ten slotte: het fixeerbad. Dan nog het spoelen met een paar druppels detergent en, met spanning, afwachten – ik, een alchimist, wie had dat ooit gedacht! De kinderlijke vreugde, verbazing, grenzend aan ongeloof bijna, wanneer ik de film van de spoel haal en aan de geïmproviseerde wasdraad ophang en zie dat – warempel! – de zestien beelden, drie maanden geleden geschoten en in mijn geheugen al bijna verloren gegaan tussen al dat digitaal geweld, tevoorschijn zijn gekomen. En dat is nog maar de eerste fase! Het beeld is in negatief, uiteraard, maar ik zie wat het voorstelt, ik herinner mij wat het geweest is. En nu is er het verlangen om de spiegeling te maken van wit naar zwart, van zwart naar wit. Verlangen!

De gedroogde negatiefstrook op de glasplaat van mijn printer gelegd (waarop een hoekvormige stofvlek zat), gescand en vervolgens met photoshop de grijswaarden omgekeerd. Mijn eerste zelf ontwikkelde analoge (en uiteindelijk hybride) foto! Het Nièpce-gevoel!