29-31 maart 2014
Ik begin stilaan te begrijpen wat ik met die fietsreis van
bijna vier weken door Frankrijk – 100 kilometer per dag, over berg en dal, in
eenzaamheid – opzoek.
Het is dit: dat ik van de wereld wil zijn. Wég. In iets geïnvolveerd zijn waarmee
ik buiten alles sta. En alles, dat is: het werk, de blog, de literatuur, mijn
‘gewone’ leven, de dagelijkse vergetelheid, de relaties – maar niet de liefde,
die kun je niet opschorten, die is totalitair.
Het is dit: ik wil een leegte opzoeken. Ik wil alles waarmee
ik mijn leven opvul, minstens tijdelijk van me af duwen. Ik wil een maand lang
(iets minder dan een maand, 26 dagen) een vacuüm creëren, aan niets moeten denken.
Ik wil echt vakantie, in de volle betekenis van dat woord,
dat ook in vacuüm resoneert. Ik wil
mij tijdelijk terugtrekken uit dit bestaan. Deze reis wordt een retraite.
