49 * 27,25 * 1892

Met weinig zin en een lichte hoofdpijn vertrokken, maar blijkbaar hebben de vier ritjes in Frankrijk waarvan twee op dermate geaccidenteerd terrein dat er op een plakkaat langs de weg van ‘col’ sprake was, mijn conditie in die mate een opstoot gegeven dat ik ondanks de weerzin en de ontegensprekelijke vermoeidheid waaraan mijn algehele gestel al meerdere dagen ten prooi valt, op de fiets toch nauwelijks mijn benen voel. Maar het kan ook met de wind te maken hebben, die tot Dudzele in mijn voordeel blaast. Een zomerse dag, bleke kleuren overal: bleekblauw, bleekgroen, korengeel. Ik keer terug langs het bedreigde dubbelkanaal. Ergens onderweg zie ik, bij een huis dat wellicht zal moeten verdwijnen als die verbreding er komt, een tafeltje met daarop de petitie. Voor de passanten. Maar ik rijd te snel en, ten andere, ik héb die bede al ondertekend. Ik kom op terrein waar ik al een hele tijd niet meer ben geweest: tussen Donk, Maldegem en Oedelem. Hier ligt er een nieuwe asfaltlaag, daar is dat perceel verkocht en ginds is er een huis verdwenen. Ik keer terug langs Oedelem-Berg (na vorige week in de Aveyron niet meer dan een nauwelijks merkbare verhoging) en Male.