080306 – Het was één moment, zo een waarin alles samenkomt, boven op die duin bij Zuydcoote. S. was de duin al afgelopen, tot in de kom onder mij. T. volgde. Ik keek naar het helmgras, dat boog onder de harde wind. Ik keek naar de wolken. Ik volgde de wolken naar het noorden, en dan bleef ik het panorama verder afdraaien, de duinen, de eerste huizen van het kustdorpje met dat restant van Vlaams en een vleugje Belmondo in zijn naam, en dan opnieuw de duinen… Alles viel samen; het klopte.
