Dag 182 vVH&C

080226 – Een boek over de ethische problematiek van het klonen is niet echt mijn ding – maar het zou kunnen natuurlijk: niet de inhoud, wel de vorm primeert. Maar in De engelenmaker slooft Stefan Brijs zich danig uit om alles toch maar te doen kloppen: de hele karakterstudie van die gekke Gobelijnachtige professor, de technisch-wetenschappelijke kant van de zaak, de ethisch-religieuze dimensie… En dat alles gepropt in een karkas dat schier onafwendbaar op een (melo)dramatische slotscène afstevent. Hybris in witte schort, en geen detail dat ons bespaart blijft; als lezer heb je op de duur de indruk dat je in een industrieel slachthuis vertoeft, meer dan in het achterkamertje van een onschuldig ogende dokterspraktijk. En dan dat topzware gegoochel met allerhande drievuldigheden: de Heilige, de drieling, het Drielandenpunt… Het is een beetje te veel, te nadrukkelijk, te dwingend. De nieuwe toren op het Drielandenpunt als uitvergrote DNA-spiraal… Maar het blijft wel verdienstelijk, natuurlijk, hoe Brijs de dorpse achterdocht en achterklap in kaart brengt – en het is ook moedig om in een uitdrukkelijk ouderwets verhaal een heikel thema aan te snijden: dat de mens op het punt staat om met al dat genetisch geknutsel een doos van Pandora te openen…