080126 en 080203 – Het lijkt een thema dat dezer dagen aanslaat: net als in Into the Wild van Sean Penn (zie dagen 147 en 160 vVH&C) stapt ook in Kalme chaos van Sandro Veronesi het hoofdpersonage ‘eruit’. Hij heeft een rouw te verwerken, en hij besluit dat te doen door een paar maanden in zijn aan de school van zijn dochter geparkeerde auto te leven en te werken. Hij wil even geen deel uitmaken van het gewoel. Hij laat de gekte van de wereld een tijd achter zich. Uiteindelijk komt hij tot inkeer (net zoals ‘Alexander Supertramp’ in de film van Penn beseft dat ‘eruit’ stappen niet meer kan ). Hij komt tot het besef, door toedoen van zijn kind, dat hij in de ‘kalme chaos’ in zijn hoofd opnieuw een ordening moet toelaten.Ik heb dit boek graag gelezen, omwille van het perspectief op een eigenzinnige levensfilosofie maar toch nog meer omwille van de taal, de ontzettende vaart in de zinnen. De uitermate krachtige openingsbladzijden en de bijzonder pittig geschreven seksscène in hoofdstuk XX zijn voldoende om je te overtuigen van het feit dat Veronesi heel wat in zijn mars heeft. Het hele fusieverhaal daarentegen (het hoofdpersonage moet behalve met zijn rouw ook afrekenen met professionele zorgen) lijkt mij onvoldoende in de roman geïntegreerd.
Zie ook dag 164 vVH&C
