21 september 2007
Vlaamse vlaggen op plaatsen waar zij niet horen
Voor een uit nooddruft en economische onderdrukking en
cultureel misprijzen voortgekomen ontvoogdingsbeweging, zoals het Vlaams
nationalisme oorspronkelijk was (alvorens zich ondoordacht opportunistisch met
duistere Duitse ideeën te encanailleren), kan ik desnoods nog enig begrip en in
een zeer welgemutste bui zelfs sympathie opbrengen, maar als ik, zoals vandaag,
op een troosteloze, door een donkere regenwolk overkapte, nauwelijks met
publiek bevolkte bergtop ergens in Spanje tijdens een wielerkoers alweer zo’n
van een ringbaard voorziene kerel met een dubbele leeuwenvlag zie staan
zwaaien, dan realiseer ik mij toch dat dat georkestreerde vertoon van flukse
volksfierheid verdorie wel centen moet kosten en derhalve niet voortspruit uit
achterstelling en discriminatie, maar uit een zelfvoldaan en zelfgenoegzaam,
intolerant en pronkzuchtig proselitisme dat bij mij niets anders dan diepe
afkeer en plaatsvervangende schaamte kan oproepen.
