zaterdag 31 december 2016

de winter van 2017 – 2



Ik vond de Brieven aan literaire vrienden van Louis Paul Boon niet zo interessant, ik ben eigenlijk niet zo heel veel relevants aan de weet gekomen. Het beste van het boek is nog de toon waarin Boon schrijft, het ritme van zijn taal, de eigenheid van zijn taalgebruik. Ik kan mij voorstellen dat als je veel Boon zou lezen, je op den duur ook zoals hem zou schrijven – zo’n schrijver is hij: een schrijver met een eigen stem. En dat is geen geringe verdienste. Eigenlijk draait het vooral dáár om: een eigen stem.