vrijdag 30 december 2016

de winter van 2017 – 1



Faut que ça brille! Het is nodig dat wij een glans over de dingen leggen. ‘Het vertellen,’ zo lees ik net in het essay van Paul de Wispelaere ‘Over leugen en waarheid in het autobiografische schrijven’ (opgenomen in de bundel Onder voorbehoud) – ‘Het vertellen geeft aan het leven (de werkelijkheid) een glans en een betekenis die het op zichzelf niet heeft.’ Dat lijkt me te streng. Soms, zeker niet altijd maar toch af en toe, kan de werkelijkheid uit zichzelf blinken, schoonheid uitstralen, mogelijk zelfs verblinden. Maar ik versta wel wat De Wispelaere bedoelt – en de glans waarover hij het heeft is essentieel om ons een weg doorheen dit leven te banen. Door het verhaal dat wij ervan maken, wordt het behapstukbaar, overzichtelijk, te vatten. Zonder verhaal dreigt alles geschiedenisloos uit elkaar te vallen, te verkruimelen, te desintegreren – zonder dat er iets van overblijft, en neen, dat willen we niet.