vrijdag 9 december 2016

de herfst van 2016 - 52



"The combination of economic inequality and pop-cultural frivolity is precisely the scenario Adorno and others had in mind: mass distraction masking élite domination." Deze quote komt uit een zeer lezenswaardig artikel over de verkiezing van Donald Trump, hoe het zover is kunnen komen. In dat artikel, waarin behalve Theodor Adorno ook Thomas Mann ter sprake komt (om maar te zeggen dat de auteur de zaken in een wat breder perspectief stelt), worden de ideeën van de Frankfurter Schule over 'het psychologisch en sociologisch profiel van het "potentieel fascistisch individu"' gememoreerd. En uiteraard wordt ingespeeld op de parallellen met het huidige Amerika en Europa. Zo wist Adorno al dat moderne media (film, televisie, radio) 'conformisme versterken, verschillen van mening temperen, en de gedachten vervormen'. Ze werken de vervaging van het onderscheid tussen waarheid en leugen in de hand en zwakken de ernst af die nodig is om een democratie te voeden en te onderhouden. Divertissement haalt het van democratische discipline. Ironie verdringt waarheidsliefde. Er is geen duidelijke autoriteit meer om hoax van feit te onderscheiden. Het ideaal van een ware liberalisering is verwaterd tot de valse vrijheid om weg te dromen in de frivole drogbeelden van de amusementsindustrie. We amuseren ons, inderdaad, te pletter. Dada en pop hebben, na meer dan een halve eeuw ondermijningswerk, de politiek as we knew it klein gekregen. We bevinden ons volop in het tijdperk van de 'post-truth'. Nieuws dat het meeste clicks oplevert, wordt werkelijkheid. Het was ook voor de traditionele media interessanter dat Trump verkozen werd want, jawel, Clinton was so boring: "That suspicion was confirmed the other day, when a CNN executive, boasting of his network’s billion-dollar profit in 2016, spoke of 'a general fascination that wouldn’t be the same as under a Clinton Administration.'”
 
En nu ga ik Minima Moralia lezen.