090220 – Een koperen plaat, die zal wel elke maand eens worden opgepoetst. Opeens zie ik daarop dat woord staan, op een sjofel bordje al bij al, dat is opgehangen aan het smeedijzeren hek die de voortuin met oprit (vroeger koetsen, nu limousines) van het parlement van de Wetstraat scheidt. Parlement – Spreeklieg.En het dringt tot mij door hoe in dat huis stellig uitgesproken en voor waar gehouden meningen botsen. Waarheden botsen. Er zijn er dus meer dan één.
Democratie en postmodernisme. Die twee zijn aan elkaar vastgeklonken.
