AFSCHEIDSCADEAU, AFSCHEIDSFEEST, AFSCHEIDSKUS
Niets is meer een doekje voor het bloeden, een kluitje in het riet, een pad in een korf dan het afscheidscadeau. Bloedgeld: er wordt iets afgekocht. Een oxymoron: twee tegengestelden in één begrip gevat. De gouden handdruk van ons onvermogen om iemand gewoon de trap in zijn kont te geven die hij nu alleen maar in bedekte termen krijgt – maar daarom niet minder krijgt.
Wat moet je met zo’n afscheidscadeau?
Hangt ervan af wat het is, zult u zeggen. Als het een fles is met een of andere geestverruimende en troostende liquide, dan zou ik zeggen: soldaat maken, en snel. Is het een dure vulpen waarvoor je tegenwoordig ver moet zoeken om er nog inkt voor te vinden, dan kun je er je wrevel en je ergernis mee van je af schrijven. Is het, godbetert, een tinnen bordje, dan keil je het beter meteen in de KGA-bak want het zal je tot je dood in de weg staan.
Bloemen, dat is eigenlijk het eerlijkst. Die zijn in een week verlept en drukken perfect uit wat jij in hun hoofden binnen afzienbare tijd zult zijn.
’t Is hoe dan ook een vergiftigd geschenk, dat afscheidscadeau. Het is bedoeld om van jou de vergevingsgezindheid af te kopen voor hún onvermogen om de herinnering aan jou te bewaren. Want vergeten zullen ze je, onvermijdelijk.
Het afscheidscadeau is altijd een vergiftigd geschenk.
*
In het afscheidsfeest proeven we al de vreugden van het begrafenismaal.
Zie Afscheidbrief, Afscheidscadeau en Afscheidskus
*
In de afscheidskus kust Judas altijd mee.
Zie Afscheidbrief, Afscheidscadeau en Afscheidsfeest
