DE MAN IN DE BOOM
51 jaar geleden breidde Federico Fellini de filmtaal uit met Amarcord. Wat een wervelend feest! Wat een aaneenschakeling van iconische scènes! Het vreugdevuur om het begin van de lente te vieren; het ruziënde gezin; de man die in een boom zijn onstuitbare verlangen naar een vrouw naar de verte schreeuwt (voglio unna donna!); de fascistische schertsparade; de megadikke borsten van de tabakswinkelgerante; de als een droom voorbijstomende pakketboot. Het voortdurende geschreeuw ook. De ononderbroken choreografie van de talloze nevenpersonages waardoor er in elk beeld tientallen dingen gebeuren en je de film honderd keer moet bekijken om alles te hebben gezien.
