dinsdag 13 februari 2024

honderd woorden 569

COLLATERAL DAMAGE

De dader van een vergrijp dat zo vreselijk is dat, dankzij de pers, het hele hijgerige land ervan weet, laat, door voor geruime tijd in de gevangenis te verdwijnen, een vrouw en een kind achter aan wie niets te verwijten valt. Reken maar dat de goegemeente ook met hen afrekent. Ook zij worden het slachtoffer van de dader. Dat is het op zich interessante uitgangspunt van Les poings serrés. Helaas, door al te vlakke acteerprestaties (enkel Wim Willaert blinkt uit, maar ja, het is natuurlijk Wim Willaert) en te weinig poëzie en diepgang blijft deze film in zijn uitgangspunt steken.


Vivian Goffette, Les poings serrés (2023)