DANKBAARHEID
Ik mocht als vriend meevieren op een familiefeest. Zeventig jaar in het leven, vijftig jaar samen. Dat tikt aan. De drie volwassen kinderen staken om beurten een speech af. De ouders hadden het goed gedaan, zij hadden goed gezorgd, zij hadden hun kinderen de ruimte gegeven om hun weg te zoeken, de juiste waarden meegegeven, vertrouwen en, zoals een van de drie het zei, geduld en mildheid. Zo belangrijk, dit effectieve uitspreken van dankbaarheid. Sommigen doen het nooit. Omdat ze er niet toe komen of het vergeten, omdat ze het niet hebben meegekregen. Of omdat er geen reden toe is.
