HELAAS
‘Ik ben opgegroeid in een mooie tijd, die helaas voorbij is.’ Aan het woord is de Nobelprijswinnares van 2018. Ik weet het, je mag nooit een detail uit een kunstwerk isoleren. Maar deze zin vond ik toch opmerkelijk. Grappig, in zekere zin. Een zin die in zekere zin grappig is. Natuurlijk is de tijd waarin je bent opgegroeid voorbij. De zin trapt een open deur in, maakt zichzelf overbodig. Maar de kern, en ook het grappige, zit in dat ‘helaas’. Alle betekenis, geneutraliseerd door de triviale tautologie, zit in die ene toevoeging. De mooie tijd is er niet meer. Helaas.
