voor deze
rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
AD HOMINEM
Als de bal buiten bereik is, rest enkel de man. Die pak je
aan met een vuile tackle. Stevig, viriel. Je levert een visitekaartje af.
Argumenten ad hominem worden pas bovengehaald als die van de
rede tekortschieten. Fraai is het niet, maar ik heb nog tien keer liever iemand
die mijn persoontje probeert te raken dan de lafbek die mij met ijle
gezagsargumenten rond de oren slaat. Dát is de lafheid par excellence: de
spelregels wijzigen wijl het spel gespeeld wordt; op het laatste moment ertoe
besluiten een ander soort strijd te strijden.
Gezagsargumenten: dáár heb ik nu echt een broertje aan dood.
Waar de opponent in het dispuut nog gerust mag proberen mij neer te sabelen met
argumenten, ook als ze mij persoonlijk raken, daar verstopt de onderkruiper die
een beroep doet op de mening van een derde om de eigen mening te staven zich
achter gratuite autoriteit. Hij beroept zich op de status, de macht, de invloed
of wat dan ook van iemand anders, iemand die door zijn afwezigheid geen
weerwoord toelaat. ‘Ik heb gelijk want die of die zegt het ook.’
Meteen delft wie zich van het gezagsargument bedient het
onderspit. In zijn laatste wapenfeit ligt zijn nederlaag besloten. Samen met
zijn gezagsargument werpt hij de handdoek in de ring.
Waar op het ad hominem eventueel nog een gesprek had kunnen
volgen, is het gezagsargument onvermijdelijk: de boeken toe. Wie zich daarvan
bedient, wil in werkelijkheid niet spreken – of kan het niet.
