100 woorden (21) / ferroviaire ervaring 34

Terwijl ik verbijsterd staar naar de wratten in de oorschelpen van de conducteur, besef ik – theoretisch – dat het mogelijk moet zijn dat iemand wenst tegelijk man én vrouw te zijn. De auteur van mijn boek heeft net het personage dat zijn naam draagt laten vermoorden. En dan, vlak voor de trein Brussel binnenrijdt, zie ik op het voorplein van een doe-het-zelfzaak een uitstalling van betonnen bouwelementen, betonblokken, betonmolens, een orgie van grijs kortom – vastgebonden aan betonnen pijlers wapperen slierten kleurige driehoekige vlaggetjes die spetteren en kletteren in het strakke zonlicht en fel afsteken tegen de achtergrond van donkergrijze, betonnen onweerswolken.