Dr. Persoon bleef staan bij de receptie om, overijverig als altijd, te informeren of er post voor hem was (niet dat hij post verwachtte). Na enig zoeken kwam er een telegram voor ene mrs. Parson te voorschijn, maar niets voor hem (behoudens de gesmoorde schok van een incompleet toeval).
Vladimir Nabokov, Doorzichtige dingen, 17 (De Bezige Bij, 1994)
