ADOLF
Een vrouw kreeg van haar vriendinnen de raad om, toen zij zwanger was van haar tweede kind, dit, mocht het opnieuw hetzelfde geslacht hebben als het eerste, niet dezelfde naam te geven. Haar eerste immers was in de wieg gestorven en door dezelfde naam te gebruiken zou de vrouw de wil van God, dien het had behaagt het kind tot zich te nemen, tarten. Bijgeloof. De vrouw kreeg haar tweede kind, het had hetzelfde geslacht en het kreeg dezelfde naam. Want ze vond het een mooie naam, anders zou ze natuurlijk voor het eerste kind niet ook die naam hebben gekozen. Het tweede kind is blijven leven. Misschien merkte God de provocatie niet eens op omdat hij het te druk had met het tot zich nemen van andere kinderen. Of misschien vond hij dat tarten wel moedig en wilde hij het belonen met een genereus in leven laten…
Naamgeving is nooit volledig gespeend van bijgeloof. Ja, natuurlijk, het duurt nog verschillende decennia voor ooit iemand met onverdachte politieke achtergrond zijn kind opnieuw Adolf zal noemen… Maar ook dat komt wel weer goed. Het is geen lelijker naam dan Jozef, Saddam, Nicolae, Leopold, George of Margareth (hé, wat was het moeilijk een vrouw te vinden die in dit rijtje past - en dan nog).
