J’étais presque gêné par ses yeux où j’avais peur qu’il ne me surprît à le lire à livre ouvert, par sa voix qui me paraissait le répéter sur tous les tons, avec une illassable indécence.
(III:226)
Ik was bijna gegeneerd door zijn ogen omdat ik vreesde dat hij me zou verrassen door hem als een open boek te kunnen lezen, en door zijn stem die me dit met een onvermoeibare schaamteloosheid nog eens in alle toonaarden leek te benadrukken.
Ik had bijna hinder van zijn ogen, bang dat hij me erop betrapte het er regelrecht in te lezen, van zijn stem die het in alle toonaarden leek te herhalen, met onvermoeibare schaamteloosheid.
(Cornips V:231)
