dinsdag 6 februari 2018

de winter van 2018 – 26


4 februari 2018

© Walter Saenen
119 – Ik heb bewondering voor haar activisme. Ik ben het eens met veel van haar standpunten (uiteraard over mensen- en vrouwenrechten, maar ook in verband met de hoofddoek, waar zij zegt dat deze in veel gevallen niet wordt gedragen vanuit een vrije wilsbeslissing). Ze mag voor mijn part ook met een rode Porsche rijden. En ze mag zelfs op een N-VA-lijst opkomen, maar dan vraag ik mij toch af hoe het komt dat ze in dezelfde week dat ze die beslissing neemt, meteen twee uur een podium aangeboden krijgt in Touché, en waarom ze daarin dan niet echt op de rooster wordt gelegd. ‘Ik kies voor die partij omdat zij werken aan de gemeenschap.’; ‘Ik vind dat Francken een humaan asielbeleid voert.’; ‘In verband met Soedan wachten we het onderzoek af.’ Niet één keer legt Fried’l Lesage haar gast het vuur aan de schenen. Wanneer Darya Safai dan ook nog zegt dat ze heel veel respect heeft voor de duizenden jongeren die met de protesten in haar land, Iran, hun leven riskeren, wordt het mij toch wel een beetje te gortig: wat met de duizenden migranten die hun leven op het spel zetten om hier te stuiten op ‘een kordaat migratiebeleid’?

Nog iets over dat programma, Touché. Ik heb de afgelopen weken een paar keer geluisterd, en heb moeten vaststellen dat Lesage iets te gretig inwerkt op het gemoed. Het is bij momenten emoradio. Zodra Lesage de kans ziet om gevoelens op te spitten, zal ze het niet laten. ‘Hoe was het om de laatste keer uw vader te zien?’; ‘Hoe voelt het aan om je land te moeten verlaten?’ Dat soort vragen. Vraag aan je gast waarom zij haar land moest verlaten, en hoe dat in zijn werk is gegaan. Maar bespaar ons het antwoord op de overbodige vraag ‘hoe dat aanvoelt’. Een week of twee geleden had Lesage de Nederlandse cabaretier Jan Jaap van der Wal te gast. Hoe ze die man uithoorde over de problemen die hij en zijn vrouw hadden gehad om kinderen te krijgen, en over zijn hazenlip… – dat was effenaf gênant. Fried’l kreeg er maar geen genoeg van. ‘En hoe voelde het, opnieuw een mislukte IVF?’ ‘Werd je gepest op school?’ Het bleef maar duren. ‘Hoeveel operaties zei je dat je hebt moeten ondergaan?’