zondag 25 februari 2018

parallel 102



Ik nam de sleutel aan en liep de met linoleum bedekte gang door naar de schaamteloos anonieme kamer waar ik nu gedesoriënteerd op een smal bed lig en er niet in slaag in slaap te vallen, terwijl gele koplampen Picasso’s blauwe periode in groen veranderen en misschien in de volgende kamer Mondriaans Composition in Red in oranje, enzovoort, of een zonnebloem van Van Gogh in cellofaan (…)

Tim Parks, Europa, 147

ǁ

Aan de muur hangt een goedkope reproductie van een korenveld met kraaien van Van Gogh. Je vindt het leuk om ernaar te kijken, weer zo’n efficiënt, tweederangs, onwaarachtig genoegen. Je vindt dat er wel iets valt te zeggen voor tweederangs.

Julian Barnes, Het enige verhaal, 206