Uiteraard is de constructie na 45 jaar
niet altijd zo wankel – het gaat hier over een concrete situatie en niet over
een fabel of universele wet. En in het bijzonder over een kinderloze vrouw die
wandelt met de hond - hond na hond - en alles controleert ( de rust van de
echtgenoot, de inname van de pilletjes, de organisatie van het feest) en plots
beseft dat er een stukje leven niet te controleren valt en dat het er ooit was,
en ooit meer dan springlevend. Dat zij dan op deze manier wankelt toont op welk
drijfzand de constructie gebouwd is. Pijnlijk.
S.D.
