wolkenfragmenten
uit Jean-Christophe Rufin, Compostela
1359
Vanaf het hooggelegen klooster had je
een adembenemend uitzicht over het Baskische platteland, dat pal onder een
intens blauwe lucht vol grote witwatten wolken uitgestrekt lag.
(55)
1360
De wandelaar die rukwinden, zilte nevelwolken
en kille regen moet trotseren, ondergaat tijdens die gure momenten veel meer
indrukken dan bij de kleurenpracht van een zonnige dag.
(82)
1361
Hartje winter, onder een wolkensluier,
gaat er vast een buitentijdse poëzie van uit. (98)
1362
Aan de andere kant, richting binnenland,
zag ik in de gaten van de wolken bijwijlen hoge zwarte bergen oprijzen.
(112)
1363
Door de natuur te bevrijden van
allerhande goden die wolken en bergen, bossen en bronnen bevolkten,
heeft het christelijke geloof als het ware de taak op zich genomen de mensheid
te beschermen en heeft het haar de hele wereld geschonken.
(138-139)
1364
Zo vindt de moderne mens, na de lange
omweg van de monotheïstische religies, ook op heden soms weer aansluiting bij
spirituele verrukkingen die hem het goddelijke laten ontdekken in de
natuurelementen: wolken, bergen, paarden. (180)
1365
Lang voor je de spits bereikt, zie je
hoe de kam zich aftekent tegen de wolken die van zee komen aandrijven.
(188)
1366
De blauwe wolkeloze lucht, de
gladde blonde korenvelden, de met zwart-wit plastic ingepakte, ingekuilde balen
op het dambord van de akkers, de mooie bochten van het asfalten lint, alles
spande samen om het landschap een goedige, geruststellende aanblik te
verstrekken. (208)
