Ja, Luc
De Vos. Het is altijd erg, maar het doet dubbel pijn als het goede mensen zijn
die gaan. En ‘goed’ bedoel ik dan niet noodzakelijk in de morele zin, maar in
de zin van waardevol. Van: mensen die iets bijdragen, die van de wereld een
klein beetje een betere plaats maken. Patrick De Witte was de vorige van die
soort... Ze hebben vaak ook een levensstijl, die mensen, die ervoor zorgt dat
ze niet lang kúnnen blijven. Ze zijn te gehaast. Terwijl ondertussen de grijze
muizen en bange burgers het eeuwig leven lijken te hebben – wat ook niet altijd
waar is natuurlijk.
De kaars
aan beide kanten opbranden, leven aan tweehonderd per uur. Het zijn
uitdrukkingen om onrechtstreeks te zeggen dat het meestal niet de boekhouders
zijn die de goede zaak dienen...
Ik heb
zijn liedjes altijd graag gehoord. Ik vond hem, omwille van een handvol
versregels, een bijzondere tekstschrijver. ‘Mia heeft het licht gezien’; ‘De
middenstand regeert het land’; ‘De laatste dans, die moet je mij nog schenken’.
Ja, een dans moet je schenken. En ja, ‘Alleen Elvis blijft bestaan’. Het zijn
stuk voor stuk staande uitdrukkingen geworden. Zijn boeken ken ik niet.
