081229 – Een mooie uitvoering bijgewoond van Händels Messiah in de Brugse Sint-Jacobskerk. Af en toe weerklinkt die muziek hier wel, zij klonk mij dus min of meer vertrouwd in de oren. En natuurlijk was het smullen van de highlights – Hallelujah!
Ondertussen nam ik kennis van de tekst. Dat had ik nooit eerder gedaan, ik viel van de ene verbazing in de andere. Want wat hadden we in handen? Niets minder dan een weerzinwekkende staalkaart van zowat alles wat de gristelijke geloofsleer zo, nuja, weerzinwekkend maakt.
He was despised and rejected of men, a man of sorrows and acquainted with grief. He gave His back to the smiters [zij die slaan], and His cheecks to them that plucked off the hair, He hid not His face from shame and spitting.
Surely he hath born our grieves and carried our sorrows! He was wounded for our transgressions, he was bruised for our iniquities [vanwege onze zonden werd hij gebroken] […]
And with his stripes we are healed.
All we like sheep gave gone astray [verloren gelopen]: we have turned every one to his own way. And the Lord hath laid on Him the iniquity [schuld] of us all.
Hemelse muziek, helse woorden.
Wij waren zowat als laatsten in de kerk naar binnen gegaan en vonden nog net een stoel in de laatste rij. Vlak voor ons betrad ook een onopvallend mannetje met opgestoken kraag en grijze sjaal daaronder het kille gebouw: de bisschop van Brugge. Een minuutje later zag ik hem plaatsnemen op een gereserveerde stoel in de eerste rij.
