DE KLEUR VAN HOOLIGANS
Brugse hooligans – ze worden geassocieerd met Club Brugge, maar in hoeverre zijn het Brugse hooligans? – hebben een paar dagen geleden in de marge van de bekerfinale, op hun weg te voet van het Centraal Station naar de Heizelvlakte, lelijk huisgehouden in Molenbeek. De feiten zijn bekend: totaal verwerpelijke, racistisch geïnspireerde geweldpleging en vandalisme, ten koste van gewone mensen die niets misdaan hebben en alleen maar omwille van hun huidskleur en uiterlijke culturele kenmerken werden aangevallen. De ‘wraak’ volgde de volgende dag, wanneer de Brugse hooligans alweer braaf aan het werk waren, en werd uitgevoerd door een groep via sociale media gemobiliseerde jonge Brusselaars die het nodig vonden om in het centrum van de hoofdstad, en passant een vreedzame pro-Palestina-betoging compromitterend, vernieling te zaaien.
De feiten zijn bekend. We kunnen alleen maar hopen dat de daders van beide acties niet ongestraft blijven en hopen dat de bestuurders in Brussel eindelijk werk maken van hun stad en van een eengemaakte politiezone, wat vermoedelijk al veel onheil zou kunnen voorkomen.
Nu heeft iedereen het, in verband met de tweede actie, de reactie dus, over jong en vaak nog minderjarig, Franstalig en – uiteraard vooral – allochtoon uitschot, terwijl ik over de sociale achtergrond van het Brugs crapuul tot op heden niets heb mogen vernemen. Nochtans lijkt mij ook hier een minstens even rudimentaire sociologische duiding zeker op haar plaats. Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat dit uniform in het zwart gehuld tuig vooral volwassen is, uiteraard evenzeer van de mannelijke kunne, homogeen Nederlandstalig en raszuiver wit. En vooral, in sociaaleconomisch opzicht, niet, zoals die andere groep, behorend tot een kansarme onderklasse. Ik heb zo het vermoeden dat ze, wanneer ze zich in hun mooie bedrijfswagens en deftig gekleed naar hun werk begeven, niet zullen worden onderworpen aan etnisch profileren.
Met deze nuancering wil ik zeker niet de actie van de reagerende geweldplegers vergoelijken, maar ik vond toch wel dat ze mocht worden aangebracht want ik heb geen weet van een poging in die richting in de berichtgeving van de voorbije dagen – al zal ik ongetwijfeld iets over het hoofd hebben gezien.
Overigens ben ik van mening – nu de gewelddaden in Molenbeek door iedereen, hoewel ze in se niets met voetbal te maken hadden, al dan niet terecht met Club Brugge en dus ook met Brugge worden geassocieerd – dat een openlijke distantiëring door het bestuur van Club Brugge van dit hooliganisme meer dan op haar plaats zou zijn. Je kunt na dergelijke feiten niet zonder meer vrolijk doorgaan met de orde van de dag en het afwerken van de ‘play-offs’. Deze feiten stralen negatief af op de overgrote meerderheid van de Club Brugge-supporters maar ook op de hele stad. Ik kan mij voorstellen dat de allochtonen die tegenwoordig ook in Brugge een belangrijk deel van de bevolking uitmaken zich na het vorige weekend een stuk minder veilig voelen.
 |
| foto: Belga |
