geschreven als reactie op een bericht van Staf de Wilde
Dat jongeren minder lezen dan vroeger is zeker een betreurenswaardig feit. Maar ik relativeer het probleem. Eigenlijk is het normaal: er zijn zoveel andere dingen te doen. Niet per se slechte dingen.
De teloorgang van de leescultuur is maar een deelaspect van een veel bredere crisis. Ik denk niet dat er ooit eerder een zo grote generatiekloof is geweest. De jongeren groeien op in een àndere wereld, op een andere planeet. Met een zeer problematisch toekomstperspectief. En met een volstrekt ander realiteitsbesef. Als je uren en dagen aan een stuk trollen aan flarden schiet op je computer of met snelle bolides door virtuele straten scheurt, kan dat toch niet anders dan een impact hebben op de manier waarop je in het leven staat? Als je voortdurend verwikkeld bent in schijngesprekken, waarin je niet door de blik en de fysieke aanwezigheid van de ander op je verantwoordelijkheid wordt gewezen, kan dat toch niet anders dan een impact hebben op de manier waarop je met mensen omgaat?
Mijn vraag is: zijn de jongeren gelukkiger? Ik heb soms de indruk van niet. Maar ik heb niet de neiging om dat enkel op het niet lezen van de canon te schuiven.
