Toen ik de zaal verliet, overviel mij een bijna tastbare treurigheid. Geen enkel moment had ik het grappig gevonden. En ik wíst dat er in die souvenirwinkel een heel rek met snuisterijen tegen de grond zou gaan toen ik al die vazen nog maar zag.
Het kwalijke van Borat is dat kritiek op Amerika er wordt geassocieerd met platvloerse onderbroekenlol – alsof het een niet zonder het andere kan. Wie hier een bevrijdende kijk ziet op culturele en ideologische benepenheid, vergist zich.
