Langs het verlengde van de Ryckeveldestraat dat de verbinding vormt tussen Lorreinendreef en Astridlaan werd onlangs een rij jonge eiken aangeplant. Kwetsbare boompjes, stevig met rubber in een houten korset gesjord om scheefgroei tegen te gaan. Maar niet bestand tegen vandalisme, zo blijkt nu. Iemand, ik schat een jongeman, heeft zijn verveling, zijn frustratie, zijn branie, zijn agressiviteit, zijn testosteron, zijn domheid, zijn ik-weet-niet-wat uitgewerkt op wat binnen een jaar of tien, twintig een ‘statige’ rij had moeten worden. Het is een van de meest troosteloze, minst hoopgevende dingen die ik in dit toch al vermaledijde klotejaar heb moeten aanschouwen.
201220