vrijdag 19 mei 2017

los ingeslagen 246


8 mei 2002
 
(…)
*

In de Colruyt: de vreugden van het consumeren.

*

(…)


9 mei 2002

P. vertrekt vandaag voor drie dagen naar Parijs.  (…) G. is in zijn ondernemendheid onbedoeld stout met een siliconenspuitbus van Dennis. Ik mag niet streng zijn voor de kinderen, nu P. er niet is. Waarom niet? Omdat er voor hen niets zachts is om op terug te vallen.

*

Tv-reportage over dierenrechtenactivisten in Engeland. Tendentieus. Dat slag is aangeschoten wild, nu een van hen Pim Fortuyn heeft vermoord. In dezelfde TerZake gaat het ook over het bloedbad in Mazar-i-Sjarif in Afghanistan in november 2001. Een van de zwarte bladzijden van de recente geschiedenis… Toevallig lees ik deze avond op het internet dat de Amerikanen ginds net een aanslag hebben gepleegd op een belangrijke politicus. We horen er niets meer van. [020518: Gisteren vernam ik dat de Engelse soldaten die de grotten aan het doorzoeken zijn naar terroristen, lijden aan een geheimzinnige, zeer besmettelijke ziekte. Waarom horen wij daar niets over in het nieuws?]

*

Ook nog op tv: een portret van Marnix Gijsen, die, zo verneem ik, zowel nog voor Kunst & Cultuur als voor De Standaard heeft gewerkt! Hoe zijn ster snel dooft en hoe hij verbitterd afgaat en verglijdt naar reactionair conservatisme.


10 mei 2002

(…)

Met de kinderen naar E.T., de film van Spielberg die naar aanleiding van zijn twintigste verjaardag opnieuw in roulatie is gebracht. Wellicht voor de laatste keer in de Kennedy. Vechten tegen de traantjes, G. toont zich kranig. Op de Meifoor zitten we op de boksauto’s. Bovenop het Concertgebouw kijken we uit naar een mistig Brugge. We gaan iets drinken in De Vetten Os: rokerig, triestig, eenzaam. De blinde vrouw die luid een nieuwe pint bestelt terwijl ze de laatste druppel uit de vorige wringt.

(…)

*

Paul Auster, Leviathan:
[134]: ‘Ik word volgende week eenenveertig, en als ik de zaak nu niet onder controle krijg, dan verzuip ik. Dan zak ik als een baksteen naar de bodem.’
[243]: ‘Plotseling leek mijn leven zin te hebben. Niet alleen de afgelopen maanden, maar mijn hele leven, met terugwerkende kracht. Het was een wonderbaarlijke samenvloeiing, een opzienbarende samenloop van motiveringen en ambities. Ik had het éénmakende principe ontdekt en in dit ene concept zouden alle scherven van mijzelf samenkomen. Voor het eerst in mijn leven zou ik heel zijn.
Ik kan je niet vertellen hoe onbeschrijflijk gelukkig ik was.’

*

Op tv zie ik Basic Instinct (Paul Verhoeven, 199.). De decadentie zet zich snel door: naar verluidt was dit een schandaalfilm. Omdat tussen de benen van Sharon Stone – ze ging zonder broekje aan wijdbeens op een tafel zitten – twee tienden van een seconde een foefje rossig haar te zien was.


11 mei 2002

(…)

Ik overweeg dat ik nog tijd genoeg zal hebben om te schrijven als ik zestig ben, dat ik nu maar beter lééf.

*

(…)


12 mei 2002

(…)

Naar de Snaggaardstraat, waar G. in de oude paraplufabriek van Van Zieleghem (…) zijn eigen tentoonstelling bewaakt: tekeningen en grote witte genaaide poppen met tentakelledematen.

*

Casanova, Eigen heer en meester:
[115]: ‘Een jongeman die zich verveelt, stelt zich bloot aan de ellende verliefd te worden en smadelijk te worden afgewezen.’

*

Thoreau, Walden:
[12]: ‘De meerderheid der mensen leidt een leven van stille vertwijfeling.’ en: ‘Het is nooit te laat onze vooroordelen te laten varen.’
[15]: ‘Confucius zei: “te weten dat we weten wat we weten, en dat we niet weten wat we niet weten, dat is de ware kennis”.’


13 mei 2002

(…)


14 mei 2002

(…) Het is wachten tot de Vlaamse Fortuyn, of erger, opstaat.

*

(…)

*

Druk, en nog meer nieuwe opdrachten. Toch verlies ik tijd en doe niet veel. Nieuw werk is uitstel – maar waarvan? Werken is uitstel van leven. Ik houd me wat bezig met de voorbereiding van de fietsreis: een mens moet dromen.

(…)