18-21 februari 2002
Alweer een onmogelijke deadline: ik moet quasi het volledige
boek La terre vue du ciel vertalen
tegen vrijdag! In vijf dagen, dus.
*
(…)
*
Van het vertalen van La
terre vue du ciel wordt een mens niet vrolijker. Ik bezoek, om iets op te
zoeken, de site van GATT, en daar word ik al helemaal triestig van…
*
(…)
*
Op Focus zien we allerlei randinformatie over de opening van
het Brugse Concertgebouw. De ‘culturele elite’ van Brugge is erbij. Ik zit
thuis.
*
Vertalen, vertalen, vertalen. (…)
*
(…) Geanimeerd gesprek met G. en E. over Brugge 2002 en de
constructie van de Japanse architect op de Burg. G. is onverdeeld lovend. Ik
denk ook zeer positief over 2002, maar heb bij het paviljoen van Ito toch
(lichte) bedenkingen. Die eigenlijk ook positief zijn. Want als het paviljoen
elitair en shockerend is, dan kan dat niet anders dan een gunstige uitwerking
hebben op de Bruggeling die er zich gestoord aan vergaapt: dit is een les in
architectuur, en architectuur is iets wat in deze stad al te zeer afwezig is
gebleven, de afgelopen honderd jaar (waar ‘het’ overal elders wél is gebeurd,
ten goede en ten kwade).
*
Het milieu: het is natuurlijk ook een spannend iets, hoe zal
het aflopen, de catastrofe of… zal integendeel de mens ook deze calamiteit te
boven komen? De gedachte dat ik de afloop niet meer zal meemaken is op een
bevreemdende manier onbevredigend… (Waarop ik natuurlijk meteen aan mijn
kinderen denk, die mogelijk met gemak de honderd jaar zullen halen en dus
misschien ook het einde van de 21ste eeuw, een tijdstip dat in het deprimerende
boek dat ik aan het vertalen ben vaak als een cruciale datum naar voren wordt
geschoven…)
