Van gisteren onthoud ik de zwanen die, vleugellam klapwiekend, zwaar maar toch elegant en voortgedreven door hun drift, achter elkaar aan zaten op het Stil Ende. En natuurlijk ook dat die kerncentrale in Fukushima het aan het begeven is.
Vandaag moet ik werken voor de Poëziekrant. Misschien is er tijd om te fietsen en misschien komt S. na de middag langs voor een koffie. Vanavond komt G. eten en kijk ik met plezier naar Tussen kunst & kitsch.
