Beste Pascal,
U kocht (of beter: u kreeg) vandaag een ticket voor de
liefdeseditie van het kunstenfestival in Watou.
Ik maakte me aan het onthaal in het Douviehuis kenbaar
als een lezer van uw weblog.
U vroeg me hoe ik daar ooit terechtkwam.
Ik ging op zoek.
Het zou kunnen dat ik via het Perenblog kwam aangewaaid:
hij leest u en u leest hem.
Verder deelt u met Peren alleszins de liefde van het
categoriseren en het verzamelen van zinnen (hij bliksems / u wolken).
Het is ook die fascinatie voor het indelen in categorieën
die me -- behalve de inhoud natuurlijk -- zo aantrekt in uw weblog.
Ik droomde er altijd van (en droom er nog steeds van) om
wat ik interessant vind op één plek samen te brengen.
Dingen die ik wil onthouden -- dingen waarover ik wil
nadenken en schrijven -- en dit alles ingedeeld in een aantal categorieën. Een
soort hypomnemata.
Verschillende malen trachtte ik dit te bereiken. Soms een
papieren versie, dan weer online. De juiste vorm heb ik echter nog niet
gevonden.
Ik had ooit een website (Alles stinkt een beetje en
daarvoor Verwoord) en richtte in 2008 kortstondig het online tijdschrift
Kosmose op.
Nu ben ik op het wereldwijde web enkel vertegenwoordigd
door www.charlottepeys.be: een online portfolio van mijn werk als illustrator
(in juni 2014 studeer ik af).
Verder hou ik op dit moment een Tumblrpagina bij met
alles wat ik in het kader van mijn masterproject interessant vind
(http://zondereigen.tumblr.com) en ben ik van plan binnenkort het stof van
http://vrijblijvendvoorstel.wordpress.com te blazen.
Ik ben benieuwd wat u straks te vertellen heeft over de
dingen die u op het parcours in Watou tegenkwam.
Vriendelijke groet,
- charlotte
