Ik heb ooit - met de auto - een kat doodgereden. Een katje, voor de ogen van zijn of haar moeder, die ik in de achteruitkijkspiegel zag toesnellen. Ik vergeet nooit het gevoel van de auto die over dat kleine beestje gaat, en de ontzetting bij mezelf achteraf. Toen dacht ik ook, hoe groot moet die ontzetting zijn als het geen kat is maar een kind. En onlangs zag ik
een dode blauwe reiger. Majestueus, voorgoed lamgeslagen.