zaterdag 2 juli 2022

notitie 231

(220629)

GEWOONTE

Een paar dagen geleden vernam ik dat het gasverbruik in de gezinnen het voorbije halfjaar met 20 procent is afgenomen. Dat zal in het eenmansgezin dat ik vorm zeker ook het geval zijn geweest want ik ben, mede door toedoen van de speciale militaire operatie van ene Vladimir P., overgegaan tot een belangrijke gasbesparende aankoop. Waar een heel klein beetje oorlog al niet goed voor is.

Gas heb ik nodig voor verwarming, voor warm water uit de kraan en voor mijn fornuis. Neen, niet het restaurant te Antwerpen waar belangwekkende bedisselingen worden bekokstoofd, maar mijn keukenfornuis. Op dat fornuis placht ik tot voor kort iedere keer dat ik een kop nescafé tot mij wenste te nemen – ja, ik ben een baristabarbaar – in de waterketel, moor in de volksmond, de daartoe benodigde hoeveelheid water tot koken te brengen. Een omslachtige en, inderdaad, energievretende procedure waar ik eigenlijk nooit echt bij stilstond. Het was een gewoonte.

Tot ik mij dus een waterkoker aanschafte. Ik vermoed dat ik in de vijf weken dat dit apparaat in mijn bezit is al zijn aankoopprijs heb uitgespaard door het gas dat ik anders zou hebben verstookt niet te verstoken. Dat is aardig meegenomen en het is bovendien ook goed voor het mieljeu, aangezien ik door verbranding allicht geen CO2 de lucht injaag want wordt mijn elektriciteit niet uit een kerncentrale of uit wind betrokken?

Grappig zijn wel – en daarom schrijf ik dit stukje – de restanten van de gewoonte die nog blijven plakken. Aangezien het klaarmaken van een kop koffie meestal een gedachteloze handeling was, volautomatisch uitgevoerd, blijft het mij overkomen dat ik, wanneer ik het water hoor koken, door te draaien aan de knop van het fornuis de gastoevoer naar het bekken wil afsluiten. Maar dan merk ik natuurlijk dat die knop helemaal niet openstaat. Of ik heb de neiging om de kan van de waterkoker, na het uitgieten van het aan de kook gebrachte water in mijn kop, op het fornuisbekken wil terugzetten. Waar hij natuurlijk niet hoort; de kan moet op de bijhorende elektriciteitstoevoersokkel. Enfin, het zal nog wel even duren vooraleer deze ingesleten patronen volledig door de nieuwe zijn uitgevlakt.