Onmiddellijk
na de verkiezing van Donald Trump waren er in meerdere Amerikaanse steden
manifestaties. Niet om de verkiezingsuitslag aan te vechten – die is wat ze is –
maar om uiting te geven aan de bezorgdheid waartoe het profiel van de nieuwe president elect blijkbaar aanleiding
geeft.
Het uitbreken
van die spontane optochten is natuurlijk totaal onbelangrijk in vergelijking
met de mogelijke gevolgen op mondiaal vlak van de verkiezing van een
narcistische cynicus en gepatenteerde leugenaar als president van een land dat
ooit de machtigste natie was en dat deze status graag opnieuw zou verwerven.
Maar het nieuwsbericht trok wel mijn aandacht, en wel om de volgende reden.
Ik ging slapen
met het radionieuws van middernacht waarin ik voor het eerst hoorde van de
optochten. Er werd meteen ook gezegd dat er in Seattle behalve een manifestatie
ook een schietincident zou zijn geweest, waarbij minstens één dode zou zijn
gevallen. Het werd niet uitdrukkelijk zo gezegd, maar uit de manier waarop het
bericht werd gegeven, kon ik toch ook niet opmaken dat het incident niets met de optocht had te maken. De
volgende ochtend werd ik wakker met het nieuws van zes of half zeven, dat weet
ik niet meer. Daarin was sprake van verschillende optochten, maar niet meer van
incidenten. En nu lees ik in de krant
dat het incident in Seattle uitdrukkelijk lós wordt gemaakt van de manifestatie
aldaar.
En dit is maar
een klein voorbeeld van hoe onnauwkeurig de journalistiek geworden is, zo
onnauwkeurig dat je beseft dat je helemaal niet moet uitsluiten dat zij au fond niets anders te doen heeft dan
de macht te dienen. Want eerlijk, ik zou wel eens een analyse willen zien van
elke stap, élke stap, die gemaakt is tussen wat zich daar in Seattle heeft
voorgedaan en de uiteindelijke versie daarvan, deze die wij verondersteld
worden voor waar aan te nemen.
