080801 en 080825 – De dingen van Georges Perec is een verhaal dat pijn doet. Het is het relaas van onze verveling, van onze midlifecrisissen, van de uitzichtloosheid van onze levens, van het besef dat we zijn vastgelopen in ons onvermogen om zelf een andere richting uit te zetten dan deze die ons in onze kapitalistische wereld wordt voorgeschreven: een baan vinden, een woonst verwerven en deze aankleden met goederen en nutteloze prullen, een gezin stichten, zich conformeren. De dingen is een literaire verwoording van economische, sociologische, ideologische inzichten. Perec zet er een meedogenloos muziekje onder. De talloze opsommingen van vooral voorwerpen en goederen sorteren een dubbel effect: enerzijds is er het hopeloze besef dat we nóóit alles zullen kunnen verwerven – terwijl toch ook een devaluatie ontstaat: alles wordt met hetzelfde toontje afgeraffeld, naast elkaar en op gelijke hoogte geplaatst, er ontstaat op den duur verzadiging. Anderzijds heeft het ritme van al die opsommingen natuurlijk ook een bezwerende werking. Perec voert ons ermee mee, hij creëert meesterlijk een dramatische spanning.En naast de opsommingen zijn er de consistent volgehouden werkwoordvormen – tegenwoordige en verleden tijd, voorwaardelijke wijs, toekomstige tijd – waardoor mede de hele ideologische dimensie van de vooruitgang, het paradijs op aarde, de revolutie van het proletariaat, die toch allemaal met tijd en (ir)realiteit (voorwaardelijkheid) te maken hebben – op de helling wordt gezet.
