voor deze rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
OVERLOOP
We hadden in de buurt van Narbonne, tussen Pyreneeën en Middellandse Zee, samen met twee bevriende koppels een villa-met-zwembad gehuurd. Veel te duur betaald, natuurlijk, vanwege het hoogseizoen. Maar goed, we hadden voor de eerste keer in onze levens wat geld – dus genoten we van de schaduw onder de vijgenboom op het binnenplein en van de koelte van het water.
Het had een overloop, dat zwembad. Dat weet ik nog goed want ik had nooit eerder in een zwembad met een overloop gezwommen. Als je je diep liet wegzakken, tot je met je neus en ogen nog net boven de waterspiegel bleef, stonden daardoor de bergen in de verte óp het water. Ik herinner mij dat dit beeld mij fascineerde en dat ik er, schier gewichtloos dobberend, lang naar heb gekeken.
We waren wel al wat bezadigder dan de frisse jeugd uit de reclamefilmpjes. We hadden een beginnend buikje en een wijkende haargrens, kleine kinderen die om aandacht vroegen, en er waren geen Baccardi’s of witte bikini’s, laat staan dat er gerinkel van ijsblokjes te horen was. We hadden het er goed, maar van publiciteitsparadijselijke erotiek was geen sprake.
Van de drie koppels is er niet één nog samen. De kinderen zijn volwassen geworden, dat wel. En het eerste kleinkind is ook al een feit.
Eén keer ben ik tijdens die vakantieweek vroeg opgestaan. Voor alle anderen, het schemerde nog. Ik ging voorzichtig te water, probeerde zo weinig mogelijk deining te veroorzaken. Mijn zwembroek liet ik achter bij het laddertje. Dat kon overdag niet. Ik liet me wegzakken en het was toen dat ik voor het eerst die bergen op het water zag.
Dan heb ik twee eindjes gezwommen, traag en stil. Het werd al klaar. Ik meende binnen in het vakantiehuis iets te horen en trok mijn zwembroek aan. Wat waren we preuts.
Ik herinner me niet meer wat we tijdens dat verblijf van een week hebben gedaan. Een namiddag aan zee, wellicht, en een dagje naar de bergen. Een rondje petanque bij het aperitief onder de vijgenboom. Een bezoek aan een geitenboer die biologische kaas produceerde, en uiteraard ook aan een wijnkelder waar we niet buiten durfden zonder elk een doos. Een paar weken later vonden we diezelfde La Clape in de Colruyt maar hij heeft nooit meer zo goed gesmaakt.
Neen, ik herinner me niet meer zoveel – maar misschien bestaan er nog notities van, of foto’s. Ik zou dat eens moeten uitzoeken. Maar waar, in welk huis?
Zwemmen is een overweldigende ervaring, als je het goed doet. Textiel is hinderlijk. En toch heeft goed zwemmen meer met de geest te maken dan met het lichaam. Laat je dragen door de vloeistof. Kijk, drijvend op je rug, naar de sterrenhemel, naar de zeeën op de maan. Ervaar de kracht van een Atlantische golf die je tien meter of meer meeneemt. Of stap fier als een Neptunus uit een zee waarin de zon nog maar net is ondergegaan. Zwem tot aan de einder, tot in de toppen van die bergketen.
