1.
Goede morgen,
Ik heb de petitielijst ingevuld.
Ik vind het een schande hoe de stad Brugge het kunstwerk heeft verwaarloosd : één en al regen-waterplas onder het werk. Mogelijks vinden ze (de leden van het stadbestuur) het geen goed lokatie (zo dicht bij het 'oude' stadhuis), maar dan nog, zouden ze het kunstwerk kunnen verplaatsen (waarom niet richting station zodat alle wandelaars die per trein toekomen en naar centrum Brugge willen, 'erdoor' moeten.
Met vriendelijke groeten,
Hilde Geelen
2.
Twee scenario's voor het paviljoen waren consequent en verdedigbaar geweest. Die twee kunnen ook in extensie gebruikt worden om er Brugge als culturele hoofdstad mee te lezen. Ofwel was het een tijdelijke ingreep en moet het dat gewicht hebben en die pertinentie dat ze bij het verwijderen ook een afdruk nalaat. Een herinnering die de plek voor altijd zal bepalen. Een beetje zoals de burg ook altijd zal bepaald worden door een ander gebouw die er al lang niet meer staat: de St-Donaas kathedraal. De tijdelijke aanwezigheid of "geste" moet dan wel tijdelijk zijn en genoeg wegen. Beide voorwaarden waren mogelijk met het paviljoen. Een tweede scenario is dat van de eifeltoren of het atomium. Aanvankelijk als tijdelijke gast bedacht eisen ze een permanente aanwezigheid op. De buurjongen die schoonbroer wordt zeg maar. Dat vereist een verandering in de omgang met die objecten. Een andere manier van onderhouden. Het opbouwen van een andere relatie. In het kader van een culturele hoofdstad is dat een aspect die heel bewust in veel programma onderdelen verscholen zit: de hoop dat een tijdelijk project de opstart kan zijn voor een langdurigere werking of aanwezigheid in de stad. De manier waarop Brugge is omgegaan met het paviljoen is exemplarisch voor de manier waarop we zijn omgegaan met het culturele hoofdstadjaar. Het werd niet afgebroken op het einde van het jaar om het als stempel op ons geheugen te laten verderleven. Het werd ook niet onderhouden en verder ontwikkeld tot een blijvende aanwezigheid, een diep geladen relatie. Dit debat gaat over veel meer dan over het paviljoen. Het gaat over de manier waarop we omgaan met onze stad. Ik heb altijd gevonden dat het paviljoen op het einde van 2002 had moeten afgebroken worden. Het stond toen immers in de sterren geschreven dat het zou verloederen tot de laatste het licht uit doet. Ik kan hopen dat de rest van de stad (en dan heb ik het niet over de gebouwen) hetzelfde lot niet beschoren zijn.
Pierre Muylle 19-01 Gent
