voor
deze rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn
verschenen
15
oktober 2020
In
het haar zit hij niet met zijn handen want hij heeft er niet veel
meer. Haar bedoel ik, niet handen. Nu ja, haar? Hem dus. Enfin, u
begrijpt me. Een stem roept om dat de mondmaskerdracht te allen tijde
verplicht is, niet alleen in de trein maar ook op de perrons en in
het station. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Ver van elkaar
en onherkenbaar. Ik pleeg inbreuk op deze man zijn privacy en maak
een foto. Een die veelzeggend kan zijn, vind ik op het moment zelf.
Er is – in de tussenruimte – wanhoop te zien. Eenzaamheid.
Verwarring.
