Angélique Corné schrijft in reactie op een bericht van Pascal Cornet over haar dochter van bijna 12 die 'een grote fan' is van Lady Gaga. Hoe is het mogelijk? Haar tienerzoon van bijna 14 vindt Lady Gaga bv een dwaze verschijning en dat lijkt me een juiste waarneming. Ik vind de clip dan ook nog een teken van ernstige verloedering.
Maar dat meisje van bijna 12? Zij bezit nog niet 'de sexuele drift', maar wat ziet ze dan? Loopt ze gewoon (?) achter een hype aan? Is ze dan te oud voor K3? Vindt ze de vormentaal mooi of indrukwekkend? Wat is dat? De krankzinnige kleding, zieke make-up, rare toestanden, bril, kettingen, zingen in de gevangenis, zoenen, gevecht, geweld, halfnaakte meiden, irreële dansjes, sadisme, moordpartij met gif, ook de hond en dag wegrijden in weer andere carnavalskleren...
Iemand zegt: zo zijn clips! Des te erger.
Jan Haerynck: 'meisjes van tien zijn niet meer gechokeerd door dit, Pascal. Denk ik. Het is een doelgroep waarmee ik geen contact heb maar zie ze wel te keer gaan op tram en trein en dan denk ik: 'De gevangenis in, rotkids'.
'nog eens goed bekeken. Het is een puur kunstwerk. Na Hirsh, nu Lady Gaga! Een Tarantino vermengd met gif. Prachtig! Indrukwekkend! Dat zouden alle kinderen moeten zien! Money, oké, maar je krijgt waar voor je geld...
Pascal: 'Het ethische en esthetische doorkruisen elkaar hier duidelijk. Natuurlijk vind ik die nieuwe clip ook ‘GEWELDIG’, ongelooflijk goed gemaakt, supersexy en buitengewoon grappig.'
Zoals een bomgordel?
'Maar wat gebeurt er nu in clips zoals die van Lady Gaga? Dat is natuurlijk ook allemaal om te lachen, en het is een idioot die denkt dat het echt een ideaal is om het volledige klantenbestand van een wegrestaurant uit te moorden. Maar we gaan hier een stap verder. De grammatica van deze beeldtaal is bewust perfide zonder zich daar nog iets van aan te trekken; zij is ironisch, los van elk waarheidskader; zij is schaamteloos manipulatief en volstrekt amoreel. Niet meer
immoreel – hoe zou dat nog kunnen.'
'De pedagogen van vandaag , zowel de opvoeders als de heropvoeders, horen daarmee rekening te houden en zij staan er, jammer genoeg voor hen, moederziel alleen voor aangezien alle zin- en waardenverstrekkende instituten, behalve dan de commercie, uit onze samenleving verdwenen zijn.'
Dat is wel heel somber.
Remco Ekkers
